همه چیز کنار تو خوب است...

باز باران بارید

کوله بارم شد خیس

جاده ی بی پایان

رد پایم را

روی پهنای زمینت بنویس

من از این جاده ی دلتنگی ها

بارها رفتم و برگشتم باز

در فراسوی همه خوشبختی

می شود باز غم از سر آغاز

هیچ شادی ابدی نیست که نیست

دائما غرق غم و دلتنگی

احدی نیست که نیست

هر فرازی به فرودی بسته است

هر بهاری به خزان پیوندد

من در این راه که نم دارد تنهایی من

به امید شفقی

می زنم گام به حدی که بماند رمقی

کوله بارم را

خشک خواهم کرد با نور امید

بار دیگر به گل عشق سلامی بدهم

فارغ از خاطره ی تلخ کنم خاطر را

دست می گیرم

دستی که چو من

مانده یخ کرده و تنها به جفای تقدیر

شاد خواهم کرد قلبی را که

شد گرفتار غم از جورو جفا بی تقصیر

به همه سوته دلان

راه آزادی و امید نشان خواهم داد

کوله بارم را که پر از امید است

پخش خواهم کرد بین آنها

کوله ام خالی خالیست

همه غرق امید

زندگی گاه خوب است و گاه بد

گاه سخت و گاه آسان

فقط به این دلم خوش است:

اِنّ مَعَ العُسْرِ یسْراً

براستی که با سختی آسانی است.

هوای تو داره دنیام‌و می‌گیره

من از این اتفاقِ تازه خوشحالم
نفس‌های من‌و عطر تو پر کرده‌
از این احساس، بی‌اندازه خوشحالم

وقتی تو نیستی

گویی شبان قطبی

ساعت را

زنجیر کرده اند

و شب

بوی جنازه های بلاتکلیف

می دهد

و چشم ها

گویی تمام منظره ها را

تا حد خستگی و دلزدگی

از پیش دیده اند

وقتی تو نیستی

من فکر می کنم تو

آنقدر مهربانی

که توپ های کوچک بازی !

تصویرهای صامت دیوار

و اجتماع شیشه های فنجان ها،

حتی از دوری تو رنج می برند ..

و من چگونه بی تو نگیرد دلم ؟

اینجا که ساعت و آیینه و هوا

به تو معتادند

و انعکاس لهجه شیرینت

هر لحظه زیر سقف شیفتگی هایم !

می پیچد ...

بين اين مردم صدرنگ و گرفتاري ودود

توي اين شهر كسي هست...كه آرام من است

هميشه هم حذف كردن راهِ چاره نيست...

گاهى بايد بعضى ها را نگه داريم،

تا زل بزنند به خوشبختىِ مان...

كه ببينند بعد از آنها،

زندگى همچنان ادامه دارد

علي_قاضي_نظام

سلام

نزدیک به چند ماهی بود که در این پیج مطلبی قرار نداده بودم

خدا رو شکر از 8 ماه پیش تا الان زندگی بیشتر از قبل به سمت آرامش من رو هدایت کرده

از این بسیار خوشحالم

ولی خوب دردسر های خودش رو داشته که کاریش نمیشد کرد

خدا رو شکر که اتفاقات قبل جبران شد،

هم اتفاقات و مشکلاتی که خودم مقصر بودم و هم اتفاقاتی که دیگران مقصرش بودند

این متن پیوست پست قبلی من هستش

راستش همه ی ما در زمان های خاص درگیر تصمیم های غلط میشویم

و مشکل دقیقا اینجاست که زندگی خود را به دست خدا نمیسپاریم

گاهی اوقات یک نفر رو باور میکنیم ولی به غلط و بدون این که خود تشخیص بدهیم

گاهی کسی دیگر ما رو به عنوان بهترین انتخاب میکند و در زندگی خودش مخاطب خاص قرار میدهد ولی به غلط

من از زمانی که خودم رو دست خالقم ،خدای خودم سپردم تمام کسانی که به اشتباه انتخاب کرده بودم و همچنین آنها من رو به اشتباه انتخاب کرده بودند از زندگی من کنا رفتند ...

در این مدت امتحان های زیادی رو پس دادم تا این که خداوند فرشته ای رو به من داد که هر روز به خاطر حضورش خدا رو سپاس میگم

خدایا شکرت...

امید وارم همتون یک فرشته به دست بیارین ولی این به شرطیه یک قدم به سمت خدا قدم بردارین....

دوستتون دارم

رضا رجایی

اگر هشیار اگر مستم نگیرد غیر او دستم

وگر من دست خود خستم

همو درمان من باشد

فراموشی دفاعِ طبیعی بدن است در برابر رنج!

می‌گویند دردی که نوزاد، هنگام عبور از آن دریچه‌ی تنگ متحمل می‌شود، چنان شدید است

که کودک، ترجیح می‌دهد رنجِ زاده شدن را برای همیشه از یاد ببرد...!

گاهی دلت بهانه هایی می گیرد که خودت انگشت به دهان می مانی...

گاهی دلتنگی هایی داری که فقط باید فریادشان بزنی اما سکوت می کنی ...
گاهی پشیمانی از کرده و ناکرده ات...

گاهی دلت نمی خواهد دیروز را به یاد بیاوری انگیزه ای برای فردا نداری و حال هم

که...
گاهی فقط دلت میخواهد زانو هایت را تنگ در آغوش بگیری و گوشه ای گوشه ترین

گوشه ای...!
که می شناسی بنشینی و"فقط" نگاه کنی...
گاهی چقدر دلت برای یک خیال راحت تنگ می شود...

گاهی دلگیری...شاید از خودت...شاید...از همه

ایران فدایه اشکو خنده ی تو
دله پرو تپنده ی تو
فدایه حسرتو امیدت
رهاییه رمنده ی تو , رهاییه رمنده ی تو
ایران اگر دله تو را شکستند تورا به بند کینه بستند
چه عاشقانه بی نشانی که پایه درد تو نشستند
که پایه درد تو نشستند